Terugblik op de tweede helft van 2021

Op veler verzoek pakken we de draad van onze belevenissen via deze blog weer op.

Eindelijk konden we wat varen in Turkije, al waren we niet echt erg ambitieus na onze enorme hoeveelheid zeemijlen in het eerste kwartaal. Toen we in Kekovaroads ankerden viel me de naam van een ander schip op, dat vlakbij ons lag: Imagine2 (spreek uit: 'Imagine square') ...gebruiken wij niet als jarenlang een electronische zeekaartenset met die naam????



Die mensen moeten we maar eens even opzoeken. Als we met de bijboot langszij komen en vragen of zij de mensen van die kaartenset zijn worden we enthousiast begroet en inderdaad: zij zijn het! Ze hebben die kaarten destijds gemaakt toen ze in de San Blas achipel in Panama rondtoerden en inderdaad daar ergens is hij ook bij ons beland. Het blijken leuke mensen te zijn die al een jaar in Turkije bivakkeren en die er nu op hun vaccinatie wachten. Dat is voor ons niet weggelegd, omdat wij hier op een toeristenvisum zijn, en daarom reizen wij in juni en juli twee keer naar Nederland, terwijl onze nieuwe vrienden op onze boot passen.
Omdat de vertrektijden van onze vluchten uit Turkije nogal vroeg in de ochtend zijn, logeren we de (halve) nacht voor vertrek in het Guesthouse van Sevde en Ferhat, een jong stel dat ons een gastvrij en super gezellig onderkomen biedt vlakbij het vliegveld en ons dan ook nog op tijd ter plekke aflevert



Wanneer we in Goceck de PCR-test voor onze tweede vaccinatiereis gaan doen, ziet Frits ineens iets bekends...



als je in je leven 65 jachten hebt gebouwd, dan kom je er nog wel eens eentje tegen...hier de Neverland een van de grootste projecten van Jachtwerf du Bois







Ze ziet er na bijna 25 jaar nog steeds uitstekend uit.

Tijdens ons tweede bezoek in Nederland blijkt het niet zo goed te gaan met mijn vader van 94. Bij mijn vertrek neem ik een foto van hem, heerlijk in het zonnetje in de tuin, met het voorgevoel dat dit wel eens de laatste keer kan zijn dat we elkaar in levenden lijve gezien en gesproken hebben...



Terug in Turkije is het vakantie voor de kinderen en de kleinkinderen: ze komen allemaal op bezoek























Helaas bereikt ons dan het bericht dat mijn vader is overleden. Het komt niet onverwacht, maar het is natuurlijk toch wel een droevig moment. Gezien het feit dat de (klein-)kinderen er nog zijn, besluiten we dat ik terugreis naar Nederland voor de crematie en dat Frits aan boord met hen de vakantie afrondt.

Als ik enkele dagen later aan boord terugkeer is het tijd om ons vertrek uit Turkije te gaan organiseren: ons toeristenvisum van 90 dagen loopt af, maar Griekenland is op dat moment nog steeds vanuit Turkije gesloten...Er zijn echter berichten dat het land zeer binnenkort zal opengaan. Wij kunnen daar helaas niet op wachten en klaren formeel uit naar Malta, en daarmee gaan we (formeel) in transit Griekenland in. Daar zien we dan wel hoe de zaken verder lopen. En zo zeilen we op de laatste dag van onze Turkse visa Griekenland in. 2 Dagen later gaat Griekenland dan eindelijk toch open vanuit Turkije en varen wij door naar Astipalaia



waar niemand ons verder controleert en we de Bella Ciao voor het eerst in 11 jaar weer in Europa voor anker leggen



Het is een schilderachtig, typisch Grieks Cycladen-eiland























Bovendien: hier in de Cycladen is er ook weer wind, en dat betekent dat Frits eindelijk zijn kites kan uitpakken







Er wacht binnenkort nog een weerzien: ons zusterschip, de Safari, is vanuit Sicilie ook naar Griekenland gezeild, en we willen elkaar bij Andiparos gaan treffen. Andiparos is bovendien voor ons een bijzondere plek, omdat hier, 13 geleden, Frits gegrepen werd door het kitesurf-virus. Hij heeft er lang naar uitgezien om hier nu zelf op de plank te staan. Dus zeilen we naar Andiparos en meteen zien we een golvende zee van kites opdoemen.



Een dag later zien we in de verte de Safari aankomen: hoe bijzonder dat we na al die jaren de zusterschepen weer naast elkaar kunnen neerleggen!















En natuurlijk: elkaars boten fotograferen







Na een paar dagen bijkletsen, kijken en vergelijken van de zusterschepen en veel gezelligheid op het water











besluiten we richting west te gaan zeilen.
Natuurlijk maken we onderweg foto's



Het zijn geen lange tochtjes, en zo komen we al eiland-hoppend in Serifos. Dit eiland staat onder andere bekend om zijn schilderachtige Chora (hoofdplaats) bovenop de berg met uitzicht over het hele eiland. Dat willen we natuurlijk zien, dus klimmen we midden overdag, in de brandende hitte, helemaal naar boven



br>










En de inspanningen zijn niet voor niets















De volgende dag is Wouter jarig, en dat vieren we geheel in stijl met zelfgebakken baklava



We liggen weer gezusterlijk samen



en 's avonds zien we vanuit de taverne aan het strandje de zon ondergaan







Na het gezellige verjaardagsetentje varen we weer door, richting de vaste wal







Er staat hier vaak weinig wind, dus de code zero van de Safari doet goede zaken



We zijn op weg naar Nafplion, de oude hoofdstad van de Peloponnesos, waar Paula kitesurflessen zal gaan nemen! Onderweg bezoeken we de grotten van Khilada



en dan gooien we onze ankers uit bij Nafplion



waar door de thermiek van de opgewarmde landmassa van de Peloponneses 's middags een leuk windje staat voor het kiten



In de ochtenduren is het erg rustig, zodat we Frits de mast in kunnen hijsen om ons ankerlichtje te repareren







Als Paula eenmaal de eerste beginselen van het kitesurfen onder de knie heeft is het tijd om voor haar een kiteset te gaan kopen: met een huurauro maken we een reisje naar Athene.



En omdat we nu toch een auto hebben gaan we de volgende dag naar Archos, waar we de oude burcht bezoeken











en het even verderop gelegen amfitheater















Omdat de voorstellingen in de oudheid soms lang duurden, waren er speciale zetels waar men tijdens het kijken zijn behoeften kon doen



De volgende dag is het tijd om de nieuwe kite van Paula te gaan uitproberen



Het wordt tijd om afscheid te gaan nemen: Wij gaan op zoek naar een geschikte winterstalling voor de Bella Ciao en Wouter en Paula gaan op weg naar Sicilie, waar zij de winter gaan doorbrengen.
Wij vinden een zeer geschikte plek, waar de boot op de wal kan blijven, in Galatas, tegenover het eiland Poros in de Sarronische Golf. Hier, op de Kalypsowerf, bij Michael en Daniela kunnen we de boot met een gerust hart achterlaten. Intussen zijn we Rolf en Mariana, oude kitebekenden tegengekomen, die op dezelfde werf hun boot gaan achterlaten. De dagen worden steeds korter



het is zo nu en dan koud en wij maken onszelf en de boot klaar voor een verblijf op de kant. Michael haalt de boten eruit vanaf het strand op een door hemzelf gebouwde botenkar en dat is best een spannende actie. Als eerste gaan onze vrienden



en daarna zijn wij aan de beurt



De hele actie gebeurt met grote zorgvuldigheid en doordat Frits en Rolf de zaken goed hebben voorbereid, verloopt alles gesmeerd en zonder problemen. De daarop volgende weken doen we diverse klussen aan de boot en daarna vertrekken we naar Nederland.

Eenmaal in Nederland gaan we op zoek naar een bootje, waarop we kunnen verblijven en waarmee we wat kunnen varen als we daar zin in hebben. En zo lopen we tegen de Cocoon aan: een LM27, die aan onze wensen voldoet. Dit gaat ons Nederlandse kokonnetje worden in de toekomst















Na 11 winters in de tropen willen we eigenlijk niet een hele winter in Nederland blijven. Daarom hebben we het volgede plan opgevat: een vriendin van ons heeft het huis van haar oma ge-erfd, op Bonaire, dat nodig onderhoud behoeft. Dat willen wij graag doen in ruil voor verblijf in het mooie, maar wel oude traditionele Boneriaanse huis Kinta Nini genaamd







Zij is er blij mee en wij ook, dus wij vliegen voor de wintermaanden naar Bonaire. Hier is alles al in kerstsfeer







Maar er is ook werk aan de winkel: op het afdakje boven de veranda is een hele daktuin met cactussen en troep ontstaan:



dat moet weg, voordat de hele boel doorzakt. En ook het termietennest op het dak moet weg



En zo ontstaat er een klussenlijst, waarmee wij dagelijks aan de slag gaan.
Intussen organiseren we vervoer







en genieten we volop van dit vriendelijke eiland en zijn mooie natuur















Van hieruit wensen we iedereen een harmonieus en gezond 2022.


Met dank voor de foto's van Daniela en Wouter en Paula